Genişletmek

Hoparlörün çok kanallı eş zamanlı girişi destekleyip desteklemediğini, pasif surround hoparlörler için bir çıkış arayüzü olup olmadığını, USB giriş işlevi olup olmadığını vb. ifade eder. Harici surround hoparlörlere bağlanabilen subwoofer sayısı da genişleme performansını ölçmek için kullanılan kriterlerden biridir. Sıradan multimedya hoparlörlerin arayüzleri çoğunlukla analog arayüzleri ve USB arayüzlerini içerir. Optik fiber arayüzleri ve yenilikçi dijital arayüzler gibi diğerleri çok yaygın değildir.

Ses efekti

Daha yaygın donanım 3D ses efekti teknolojileri arasında SRS, APX, Spatializer 3D, Q-SOUND, Virtaul Dolby ve Ymersion bulunur. Farklı uygulama yöntemlerine sahip olmalarına rağmen, hepsi insanlara belirgin üç boyutlu ses alanı efektleri hissettirebilir. İlk üçü daha yaygındır. Kullandıkları şey, ses sinyalini devre boyunca ek olarak işlemek olan Genişletilmiş Stereo teorisidir, böylece dinleyici ses görüntüsü yönünün iki hoparlörün dışına doğru uzatıldığını hisseder, böylece ses görüntüsünü genişletir ve insanlara uzay duygusu ve üç boyutluluk kazandırır, bunun sonucunda daha geniş bir stereo efekt elde edilir. Ek olarak, iki ses geliştirme teknolojisi vardır: aktif elektromekanik servo teknolojisi (esas olarak Helmholtz rezonans prensibini kullanarak), BBE yüksek çözünürlüklü plato ses üretim sistemi teknolojisi ve ses kalitesini iyileştirmede belirli bir etkiye sahip olan "faz faks" teknolojisi. Multimedya hoparlörler için, SRS ve BBE teknolojilerinin uygulanması daha kolaydır ve hoparlörlerin performansını etkili bir şekilde artırabilen iyi efektlere sahiptir.

Ton

Belirli ve genellikle sabit bir dalga boyuna (perde) sahip bir sinyali ifade eder, günlük dilde sesin tonudur. Esas olarak dalga boyuna bağlıdır. Kısa dalga boyuna sahip bir ses için insan kulağı yüksek bir perdeyle yanıt verirken, uzun dalga boyuna sahip bir ses için insan kulağı düşük bir perdeyle yanıt verir. Dalga boyuyla perdedeki değişim esasen logaritmiktir. Farklı enstrümanlar aynı notayı çalar, tını farklı olsa da perdeleri aynıdır, yani sesin temel dalgası aynıdır.

Tını

Ses kalitesinin algılanması aynı zamanda bir sesi diğerinden ayıran karakteristik kalitedir. Farklı enstrümanlar aynı tonu çaldığında, tınıları oldukça farklı olabilir. Bunun nedeni temel dalgalarının aynı olması, ancak harmonik bileşenlerinin oldukça farklı olmasıdır. Bu nedenle, tını yalnızca temel dalgaya bağlı değildir, aynı zamanda temel dalganın ayrılmaz bir parçası olan harmoniklerle de yakından ilişkilidir, bu da her müzik aletinin ve her kişinin farklı bir tınıya sahip olmasını sağlar, ancak gerçek açıklama daha özneldir ve oldukça gizemli gelebilir.

Dinamik

Bir sesteki en güçlünün en zayıfa oranı, dB olarak ifade edilir. Örneğin, bir bandın 90 dB'lik bir dinamik aralığı vardır, bu da en zayıf parçanın en gürültülü parçadan 90 dB daha az güce sahip olduğu anlamına gelir. Dinamik aralık, güç oranıdır ve sesin mutlak seviyesiyle ilgisi yoktur. Daha önce de belirtildiği gibi, doğadaki çeşitli seslerin dinamik aralığı da çok değişkendir. Genel konuşma sinyali yalnızca yaklaşık 20-45 dB'dir ve bazı senfonilerin dinamik aralığı 30-130 dB veya daha yükseğe ulaşabilir. Ancak, bazı sınırlamalar nedeniyle, ses sisteminin dinamik aralığı nadiren bandın dinamik aralığına ulaşır. Kayıt cihazının içsel gürültüsü, kaydedilebilecek en zayıf sesi belirlerken, sistemin maksimum sinyal kapasitesi (bozulma seviyesi) en güçlü sesi sınırlar. Genellikle, ses sinyalinin dinamik aralığı 100 dB'ye ayarlanır, bu nedenle ses ekipmanının dinamik aralığı 100 dB'ye ulaşabilir, bu da çok iyidir.

Toplam harmonikler

Ses sinyali kaynağı güç amplifikatöründen geçtiğinde giriş sinyalinden daha doğrusal olmayan bileşenler tarafından oluşturulan çıkış sinyalinin ekstra harmonik bileşenlerini ifade eder. Harmonik bozulma, sistemin tamamen doğrusal olmaması gerçeğinden kaynaklanır ve bunu orijinal sinyalin rms değerine yeni eklenen toplam harmonik bileşenin kök ortalama karesinin yüzdesi olarak ifade ederiz.